Kościół katolicki obchodzi dziś uroczystość Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata. Przypada ona w ostatnią niedzielę przed rozpoczęciem Adwentu i kolejnego roku liturgicznego. Wprowadził ją do liturgii papież Pius XI encykliką Quas Primas z 11 grudnia 1925 r. na zakończenie roku jubileuszowego. Papież nakazał wtedy, aby w kościołach tego dnia po głównym nabożeństwie przed wystawionym Najświętszym Sakramentem odmówić litanię do Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz akt poświęcenia rodzaju ludzkiego Najświętszemu Sercu. Uroczystość ta miała przeciwstawić się ówczesnym silnym tendencjom ateistycznym i laickim oraz wskazywała na Chrystusa jako Króla mającego władzę nad człowiekiem i całym światem.
Święto przypomina wiernym, że Chrystus jest Królem całego stworzenia i ukazuje cel życia, którym jest Królestwo Niebieskie. Jego panowanie nie wynika z jakichś dokonań, z wybrania czy z wywalczenia tej godności. On jest Królem, bo jest Bogiem-Człowiekiem, Stworzycielem i Odkupicielem. Z tego właśnie tytułu ma absolutną władzę. Bóg nie tylko stworzył świat, ale ciągle go stwarza i nim włada. Królestwo Jezusa jest czymś zupełnie innym od wszystkich królestw ziemskich. Dotyczy ono wszystkich narodów, wszystkich miejsc i wszystkich czasów. Ono już istnieje w Kościele, choć jeszcze nie zostało do końca wypełnione.